کد مطلب:313791 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:215
نگرش سیاسی
از ویژگی های بسیار مهم ام البنین توجه به زمان و مسایل مربوط به آن است. وی پس از واقعه ی عاشورا از مرثیه خوانی و نوحه سرایی استفاده كرده تا ندای مظلومیت كربلائیان را به گوش نسل های آینده برساند.
ام البنین علیهاالسلام برای عزاداری هر روز به همراه عبیدالله (فرزند عباس بن علی علیهماالسلام) به بقیع می رفت و نوحه می خواند و گریه می كرد و این اشعار را می خواند:
یا من رأی العباس كر
علی جماهیر النقد
و وراه من ابناء حیدر
كل لیث ذی لبد
«ای آنكه عباس را دیدی در حالی كه بر گروه ضعیفان حمله می كرد و دنبال او از فرزندان حیدر (علی علیه السلام) جنگاورانی بودند كه هر یك دارای یال و كوپالی بودند.»
و آنگاه كه در عزای فرزندان شجاع و دلیر خود می گریست و می گفت:
«دیگر مرا ام البنین مخوانید زیرا كه به یاد شیران بیشه می اندازد (این نام) مرا. من پسرانی داشتم كه به نام آنها مرا ام البنین می خواندند اما دیگر فرزندی (پسری) ندارم.»
خواندن اشعار برای عزاداری گاه جنبه های دیگری دارد. ام البنین با این اشعار هم حماسه ی كربلا و شجاعت پسران خود و مظلومیت حق را به مردم زمان خود و آیندگان معرفی می كرد و هم تاریخ كربلا را بازگو می كرد و در قالب عزاداری و مرثیه سرایی نوعی اعتراض به حكومت وقت می كرد و مردم كه اطراف او اجتماع می كردند نسبت به عمال بنی امیه متنفر و منزجر می شدند.
به راستی وقتی قبر مطهر عباس علیه السلام و برادرانش در كربلا است چرا ام البنین به بقیع می رود؟ آیا به این نیست كه مردم در آنجا اجتماع می كنند؟ و آیا به این خاطر نیست كه بزرگان اسلام و پیشینه ی اسلامی مردم در این خاك خفته اند و در آنجا مردم به یاد حماسه های جوانمردان صدر اسلام می افتادند؟
مسئله ی مهم دیگر اینكه چرا فرزند عباس علیه السلام، عبیدالله، را همراه خود می برد؟ آیا این عمل برای این نبود كه نسل آینده را نسبت به حقایق آگاه و بینا كند؟ آیا این
[ صفحه 75]
یك تربیت سیاسی نبود؟ آیا او درصدد این نبود كه پیام عاشورا را به مردم ابلاغ كند و پرچمدار این پیام رسانی همانا فرزند علمدار حسین علیه السلام، عبیدالله، نباید باشد؟ ام البنین، این شجاعترین زن بنی كلاب، كه از پیام آوران كربلا است چونان زینب علیهاالسلام دختر حضرت علی علیه السلام، رسالتی بر دوش دارد و اكنون به انجام آن رسالت مهم و ویژه همت می گمارد گفتنی است كه عبیدالله بن عباس علیه السلام به همراه مادرش لبابه در كربلا حضور داشت و سند زنده ای برای بیان وقایع عاشورا بود.
ام البنین علیهاالسلام برای عزاداری هر روز به همراه عبیدالله (فرزند عباس بن علی علیهماالسلام) به بقیع می رفت و نوحه می خواند و گریه می كرد و این اشعار را می خواند:
یا من رأی العباس كر
علی جماهیر النقد
و وراه من ابناء حیدر
كل لیث ذی لبد
«ای آنكه عباس را دیدی در حالی كه بر گروه ضعیفان حمله می كرد و دنبال او از فرزندان حیدر (علی علیه السلام) جنگاورانی بودند كه هر یك دارای یال و كوپالی بودند.»
و آنگاه كه در عزای فرزندان شجاع و دلیر خود می گریست و می گفت:
«دیگر مرا ام البنین مخوانید زیرا كه به یاد شیران بیشه می اندازد (این نام) مرا. من پسرانی داشتم كه به نام آنها مرا ام البنین می خواندند اما دیگر فرزندی (پسری) ندارم.»
خواندن اشعار برای عزاداری گاه جنبه های دیگری دارد. ام البنین با این اشعار هم حماسه ی كربلا و شجاعت پسران خود و مظلومیت حق را به مردم زمان خود و آیندگان معرفی می كرد و هم تاریخ كربلا را بازگو می كرد و در قالب عزاداری و مرثیه سرایی نوعی اعتراض به حكومت وقت می كرد و مردم كه اطراف او اجتماع می كردند نسبت به عمال بنی امیه متنفر و منزجر می شدند.
به راستی وقتی قبر مطهر عباس علیه السلام و برادرانش در كربلا است چرا ام البنین به بقیع می رود؟ آیا به این نیست كه مردم در آنجا اجتماع می كنند؟ و آیا به این خاطر نیست كه بزرگان اسلام و پیشینه ی اسلامی مردم در این خاك خفته اند و در آنجا مردم به یاد حماسه های جوانمردان صدر اسلام می افتادند؟
مسئله ی مهم دیگر اینكه چرا فرزند عباس علیه السلام، عبیدالله، را همراه خود می برد؟ آیا این عمل برای این نبود كه نسل آینده را نسبت به حقایق آگاه و بینا كند؟ آیا این
[ صفحه 75]
یك تربیت سیاسی نبود؟ آیا او درصدد این نبود كه پیام عاشورا را به مردم ابلاغ كند و پرچمدار این پیام رسانی همانا فرزند علمدار حسین علیه السلام، عبیدالله، نباید باشد؟ ام البنین، این شجاعترین زن بنی كلاب، كه از پیام آوران كربلا است چونان زینب علیهاالسلام دختر حضرت علی علیه السلام، رسالتی بر دوش دارد و اكنون به انجام آن رسالت مهم و ویژه همت می گمارد گفتنی است كه عبیدالله بن عباس علیه السلام به همراه مادرش لبابه در كربلا حضور داشت و سند زنده ای برای بیان وقایع عاشورا بود.